Patiëntervaring

Graag laten wij patiënten zelf vertellen hoe zij de behandeling, de specialisten en het ziekenhuis ervaren.

Mark Dirks vertelt De heer Dirks kreeg zijn gewicht niet onder controle, ondanks vele diëten. Als 48-jarige woog hij ruim 150 kilo en dat was voor hem de grens. Zijn doel: zijn 50e verjaardag vieren met een gezond gewicht. Dat is gelukt, dankzij een gastric bypass operatie. Mark Dirks vertelt De heer Dirks kreeg zijn gewicht niet onder controle, ondanks vele diëten. Als 48-jarige woog hij ruim 150 kilo en dat was voor hem de grens. Zijn doel: zijn 50e verjaardag vieren met een gezond gewicht. Dat is gelukt, dankzij een gastric bypass operatie.

Ingreep is geen tovermiddel: je bepaalt zelf het succes

“Zo’n ingreep was voor mij de enige oplossing”, erkent Mark. “Ik wilde de tweede helft van mijn leven niet blijven worstelen met overgewicht, met alle gezondheidsrisico’s van dien. Maar daarbij had ik professionele hulp nodig. De huisarts verwees mij door en ik heb gekozen voor het Maasstad Ziekenhuis. Na het invullen van een vragenformulier volgde daar een intakegesprek. Vervolgens had ik een gesprek met chirurg Van der Harst. Hij raadde me een gastric bypass operatie aan. Dat houdt in dat het bovenste deel van de maag wordt verkleind. Daarbij wordt een deel van de dunne darm aangesloten op die verkleinde maag.”

Nieuw leven

Mark stemt daarmee in. “Toen ik aan de beurt was, was ik echt in een jubelstemming, ondanks het vooruitzicht van een ingrijpende buikoperatie. De ingreep is goed verlopen, dat toonde ook de sliktest aan. Dan moet je een smerig smurfenblauw goedje drinken, dat kan een mogelijke lekkage aantonen. Na drie dagen mocht ik naar huis. Voor mij een mijlpaal. Ik dacht: nu gaat mijn nieuwe leven beginnen.”

Dat nieuwe leven betekent ook een totaal andere manier van eten. “Mijn maag heeft de grootte van een kiwi en zit dus erg snel vol. Ik heb moeten leren om anders te eten. Je moet heel goed kauwen anders wordt de smalle doorgang van de maag naar de dunne darm geblokkeerd en dat is zeer pijnlijk.” Peinzend: “Vroeger haalde ik het genot uit veel eten. Nu gaat het me om de kwaliteit van het voedsel en de smaak. Eerlijk gezegd ben ik verbaasd hoe goed ik kan presteren op zo weinig voedsel. Ik loop zelfs de halve marathon.”

Goede begeleiding

Hij kijkt met een tevreden gevoel terug. “Ik heb geen seconde spijt van deze ingreep. De begeleiding in het Maasstad Ziekenhuis was bijzonder goed. Met, als je wilt, een groot aanbod aan ondersteuning, zoals sporten bij de fysiotherapeut, gesprekken met een diëtist of psycholoog enz. Inmiddels ben ik nog één keer per jaar onder controle, maar ik kan altijd contact opnemen als er iets is.”

Hulpmiddel

Met nadruk besluit hij: “Een gastric bypass operatie is zeker geen tovermiddel. Het is een hulpmiddel om af te vallen, maar je bepaalt uiteindelijk zélf het succes.” Met een brede glimlach: “Bij mij is het echt een succesverhaal. Er is 55 kilo af en de kwaliteit van mijn leven is fors verbeterd.”

Brigitta Meyer vertelt Stel: je komt uit de Surinaamse cultuur, waar gastvrijheid gepaard gaat met veel en lekker eten, je hebt aanleg voor overgewicht, je echtgenoot kan heerlijk koken, je eet wegens drukte vaak onregelmatig en je bent kok van beroep. Een te hoog gewicht ligt dan op de loer. Brigitta Meyer (43 jaar) weet er alles van. Ze heeft in november 2016 een gastric bypass operatie ondergaan. Brigitta Meyer vertelt Stel: je komt uit de Surinaamse cultuur, waar gastvrijheid gepaard gaat met veel en lekker eten, je hebt aanleg voor overgewicht, je echtgenoot kan heerlijk koken, je eet wegens drukte vaak onregelmatig en je bent kok van beroep. Een te hoog gewicht ligt dan op de loer. Brigitta Meyer (43 jaar) weet er alles van. Ze heeft in november 2016 een gastric bypass operatie ondergaan.

“De afgelopen jaren heb ik alle soorten diëten gevolgd”, geeft Brigitta toe. “Zo ben ik ooit eens 20 kilo afgevallen met een koolhydraat dieet. Maar het is er uiteindelijk toch weer bijgekomen. Niet zo gek: in onze cultuur draait alles om eten en ik kom ook nog eens uit een familie waar iedereen dik is.” Het vroegtijdig overlijden van twee tantes van haar zette haar aan het denken. “Mijn huisarts noemde een maagverkleining en dat was voor mij echt een schok. Hij stelde voor om een afspraak in het ziekenhuis te maken als ik er aan toe was.”

"Zou dit een optie zijn om te komen tot een goed gewicht en een gezonde levensstijl?"

Ze vervolgt: “Dat hield me ontzettend bezig. Ik heb informatie opgezocht over de operatie, de risico’s, de voor- en nadelen. Zou dit een optie zijn om te komen tot een goed gewicht en een gezonde levensstijl? Na een paar weken heb ik een afspraak gemaakt in het Maasstad Ziekenhuis. Maar tijdens de screening voor een gastric bypass barstte ik in tranen uit en sloeg ik helemaal dicht. Men stelde vast dat ik emotioneel vastzat en nog niet toe was aan zo’n operatie. Daarop heb ik een psycholoog bezocht en zij heeft mij na een jaar opnieuw aangemeld. Ik was er nu klaar voor.”

Aanloop naar operatie
Na de tweede aanmelding kreeg ik groen licht en werd ik voorgedragen voor de operatie. Voorafgaand aan zo’n operatie is het beter om af te vallen en dat ging me gelukkig goed af. In het gesprek met de chirurg gaf hij aan dat ik me altijd zou kunnen terugtrekken, tot op het allerlaatste moment. Dat gaf mij rust, hoewel ik vastbesloten was ervoor te gaan.”

Brigitta zag niet tegen de operatie op. “Dat komt omdat het in het Maasstad Ziekenhuis gebeurde. Daar voel ik me altijd op mijn gemak, alsof ik bij familie binnenkom. Je wordt daar zo goed opgevangen, het zijn zorgzame mensen die er werken, echt mens-mensen. Ik ging naar de operatiekamer in de vaste overtuiging dat ze goed voor me zouden zorgen. Na de operatie heb ik nog een paar dagen in het ziekenhuis doorgebracht. Dat vond ik heel prettig, ik voelde me er veilig en in goede handen.”

Loopschoenen mee
En hoe is het nu, vier maanden later? “Het lijkt alsof mijn innerlijke en mijn lichamelijke mens nog niet helemaal op één lijn zijn”, zegt Brigitta eerlijk. “Maar ik ben inmiddels ruim 16 kilo afgevallen en dat wordt beslist nog meer. We eten thuis gezond en tegen visite zeg ik: ‘neem je loopschoenen mee.’ Dan wandelen we naar de Oude Maas en al pratend ben je ongemerkt zo een aantal kilometer verder. Na de operatie heb ik oefeningen gedaan bij een fysiotherapeut in de buurt en binnenkort ga ik trainen onder begeleiding van de fysiotherapeut van het Maasstad Ziekenhuis. Daar kijk ik echt naar uit. Nee, naar een restaurant gaan we niet meer, ik kan niet veel meer eten. Dat is het gevolg van de keuze die ik heb gemaakt, dat wist ik vooraf.”

Sareth en Surendell Grinuva vertellen Sareth Grinuva had door haar overgewicht tal van lichamelijke problemen en koos, in overleg met de arts, voor een gastric bypass operatie. Tot zeer groot ongenoegen van haar man Surendell, die er een fel tegenstander van was. Sareth zette desondanks door en in 2011 is ze geopereerd in het Maasstad Ziekenhuis. Vijf jaar later onderging echtgenoot Serundell daar een zelfde operatie! Sareth en Surendell Grinuva vertellen Sareth Grinuva had door haar overgewicht tal van lichamelijke problemen en koos, in overleg met de arts, voor een gastric bypass operatie. Tot zeer groot ongenoegen van haar man Surendell, die er een fel tegenstander van was. Sareth zette desondanks door en in 2011 is ze geopereerd in het Maasstad Ziekenhuis. Vijf jaar later onderging echtgenoot Serundell daar een zelfde operatie!

null

"Ondanks talloze diëten bleef ik zo’n 130 kilo wegen”, vertelt Sareth. “Mijn huisarts stelde voor me aan te melden voor een gastric bypass operatie. Ik wilde dolgraag. Mijn vriendin had kort daarvoor een maagband gekregen en op haar aanraden koos ik voor het Bariatrie Expertisecentrum van het Maasstad Ziekenhuis. Vanaf dat moment wilde ik nog maar één ding: de operatie!”

Lange aanloop
“Ik moest eerst natuurlijk gesprekken voeren met de diëtist, psycholoog en nurse practitioner, maar dat alles kon me niet snel genoeg gaan”, herinnert ze zich. Er kwam onverwacht een plek vrij en daardoor was een operatie op 6 juni 2011 mogelijk. “Ik heb direct ‘ja’ gezegd”. Dat was niet vanzelfsprekend, want drie weken later ging ze trouwen met Surendell. “Ik heb me daardoor niet laten weerhouden en ook niet door het feit dat Surendell er sterk op tegen was. ‘Je bent mooi zoals je bent’, zei hij steeds, ‘voor mij hoef je het niet te doen.’ Haha, ik deed het niet voor hem, ik deed het voor mezelf!”

“Elke dag als ik in de spiegel kijk, ben ik dolblij.”

De operatie viel haar mee, ze had geen napijn en kon snel weer alles doen. “Maar ik was doodsbang om te eten”, geeft Sareth toe. “Aan de buitenkant had ik vijf gaatjes in mijn buik, maar wat gebeurt daar binnen? Ik durfde in het begin geen hap te nemen en at alleen wat waterige soep.” Ze lacht. “Met als gevolg dat mijn bruidsjurk veel te ruim zat, die moest worden ingenomen.” Inmiddels is ze zo’n 50 kilo afgevallen. “Elke dag als ik in de spiegel kijk, ben ik dolblij,”, zegt ze stralend.

Zorgvuldig begeleidingstraject
Surendell had eveneens fors overgewicht. “We komen van Curaçao, dat betekent graag en veel eten”, verklaart hij lachend. Toen om medische redenen afvallen op korte termijn dringend noodzakelijk was, besloot hij, in overleg met de arts, ook te gaan voor een gastric bypass. “Ook in het Bariatrie Expertisecentrum van het Maasstad Ziekenhuis”, geeft hij aan, “we hadden dat ervaren als vertrouwde plek. Ze bieden goede begeleiding en geven vooraf heel veel informatie, ook over de risico’s”. Voor Surendell was het een enorme stap, want hij lijdt aan naaldenvrees. “Ik ben een grote stoere kerel, maar ben panisch voor naalden. Bij de opname was ik daarom verschrikkelijk nerveus en riep steeds: ‘ik ga naar huis’. Gelukkig hadden de verpleegkundigen veel geduld met mij. Mijn pijngrens is bijzonder laag en na de operatie durfde ik ook nauwelijks te eten, omdat ik bang was dat dat pijn zou doen.” In een jaar tijd is hij teruggegaan van 146 naar 92 kilo. “Ik moest echt wennen aan mijn nieuwe uiterlijk”, geeft hij aan, “ik werd er zelfs chagrijnig van. Nu zit ik goed in mijn vel en voel ik me fit.”

Veranderde leefstijl
Een succesverhaal dus? “Dat wel, maar mensen moeten beslist niet denken dat het een simpele oplossing is”, benadrukken ze gezamenlijk. “Zo’n operatie is maar 10% van het geheel. Het is een hulpmiddel: je moet het zelf doen. Je moet je mentaal goed voorbereiden en komen tot een andere mindset. Je moet de rest van je leven heel bewust eten, gezond, in kleine porties, wel 40 keer kauwen en steeds tussenpauzes nemen. Je moet alert zijn op vitaminetekort en je moet natuurlijk veel bewegen. Omdat we allebei zo’n operatie hebben ondergaan, zetten we ons samen in voor onze aangepaste leefstijl, maar het is echt ingrijpend.” Sareth heeft na de operatie een tijd psychologische hulp gehad. “Ik wilde hetzelfde eten als mijn kinderen en moest leren accepteren dat dat dus niet kan.”

Surendell ziet steeds op tegen de nacontroles. “De nazorg is prima, alleen moeten ze ook bloed prikken”, verklaart hij zijn tegenzin. Zijn vrouw moet daar hartelijk om lachen, maar noemt vervolgens een voor haar lastig punt: “Mijn dochters zeggen dat ze mijn ronde, volle gezicht mooier vonden en dat ik vroeger veel zachter voelde bij het knuffelen.” Glimlachend: “Jammer, maar gelukkig wegen de voordelen toch zwaarder.”

Lizzy Cramer vertelt “Als baby was ik mollig en dat vond iedereen schattig. Maar een mollige tienjarige is niet meer schattig. Mijn moeder nam mij mee naar de Weight Watchers. Als ik vroeger nooit zo had gelijnd, was het waarschijnlijk later niet zo uit de hand gelopen.” Lizzy Cramer vertelt “Als baby was ik mollig en dat vond iedereen schattig. Maar een mollige tienjarige is niet meer schattig. Mijn moeder nam mij mee naar de Weight Watchers. Als ik vroeger nooit zo had gelijnd, was het waarschijnlijk later niet zo uit de hand gelopen.”

Aan het woord is Lizzy Cramer (48). In februari 2018 heeft ze een bariatrische operatie ondergaan. “Ik had al een paar keer serieuze lijnpogingen gedaan. Eén keer was ik 30 kilo afgevallen en nog een keer 20 kilo. Maar gaandeweg kwam het gewicht er weer aan. Ik kon het niet volhouden en dat hield me tegen om nog een keer te lijnen.”

Vijf gaatjes
Ze dacht wel eens aan een maagverkleining, maar haar derde kind kwam ter wereld met een keizersnee. “Ik wilde nooit meer in mijn buik laten snijden.” Toch bleef het in haar gedachte. “Het gaat om vijf gaatjes in de buik, hoorde ik van iemand die dat heeft laten doen.” En toen ik haar zag in het zwembad, zo mooi afgevallen, ging de knop bij mij om. Dezelfde middag heb ik de huisarts gebeld en die reageerde met: ‘wat goed dat je dit wilt doen.’”

Vijf jaar onder controle
“Ik heb de verwijzing een half jaar in de kast laten liggen”, geeft Lizzy toe. “Daarna heb ik contact opgenomen met het Maasstad Ziekenhuis, daar wilde ik het laten doen. Want ik vind het belangrijk dat de operatie vaak wordt uitgevoerd en daarnaast houdt het behandelprogramma in het Maasstad Ziekenhuis niet op na de operatie. Je blijft vijf jaar onder controle. Ik dacht, als ik voor vijf jaar me committeer aan het traject, dan gaat het me lukken.”

Modelpatiënt
In het voortraject in het ziekenhuis werd benadrukt dat het niet gaat om een cosmetische ingreep. “Daar ging het mij ook niet om. Ik wil gezond ouder worden. Het is goed dat ze vragen hoe het zo gekomen is. Eerlijk is eerlijk: ik wordt niet dik van de lucht, maar omdat ik eten lekker vind.”

Glimlachend: “13 februari was mijn dag. Ik heb de weken daarvoor streng gelijnd, was al 7 kilo afgevallen en zat net onder de 100 kilo. Dat gaf een goed gevoel en ik ging fit de operatie in. Je kunt me echt als een modelpatiënt zien. Ik ging dinsdag het ziekenhuis in, kwam er woensdag uit en vrijdag liep ik met mijn man naar het volgende dorp, 2,5 kilometer verderop. Het ging vanaf het begin goed en dat is zo gebleven.”

Vol gevoel
Ze had zich al aangewend om op zes momenten per dag te eten. “Ik vond het alleen lastig dat er tussen eten en drinken een half uur moet zitten. Dat was wennen. Daarnaast moet je genoeg eiwitten binnenkrijgen, maar weinig calorieën. Dus ik heb veel etiketten bestudeerd.” Ze zegt enthousiast: “Weet je wat zo fijn is? Ik heb nu een vol gevoel. Dat kende ik helemaal niet. Nu dus wel en dat geeft zoveel steun.”

Fitter
Steun had en heeft ze ook van haar gezin. “Mijn zoon van 12 vond me mooi zoals ik was en was fel tegen een ingreep. Nu is hij heel trots en dat geldt ook voor mijn man. Het belangrijkste vind ik echter dat ik me zoveel fitter voel, dat zie je ook aan me.” En hoe staat het met het gewicht na 3 maanden? Lizzy straalt: 82 kilo. Nooit gedacht dat ik dat ooit zou halen.”