Ze vervolgt: “Dat hield me ontzettend bezig. Ik heb informatie opgezocht over de operatie, de risico’s, de voor- en nadelen. Zou dit een optie zijn om te komen tot een goed gewicht en een gezonde levensstijl? Na een paar weken heb ik een afspraak gemaakt in het Maasstad Ziekenhuis. Maar tijdens de screening voor een gastric bypass barstte ik in tranen uit en sloeg ik helemaal dicht. Men stelde vast dat ik emotioneel vastzat en nog niet toe was aan zo’n operatie. Daarop heb ik een psycholoog bezocht en zij heeft mij na een jaar opnieuw aangemeld. Ik was er nu klaar voor.”

Aanloop naar operatie

Na de tweede aanmelding kreeg ik groen licht en werd ik voorgedragen voor de operatie. Voorafgaand aan zo’n operatie is het beter om af te vallen en dat ging me gelukkig goed af. In het gesprek met de chirurg gaf hij aan dat ik me altijd zou kunnen terugtrekken, tot op het allerlaatste moment. Dat gaf mij rust, hoewel ik vastbesloten was ervoor te gaan.”

Brigitta zag niet tegen de operatie op. “Dat komt omdat het in het Maasstad Ziekenhuis gebeurde. Daar voel ik me altijd op mijn gemak, alsof ik bij familie binnenkom. Je wordt daar zo goed opgevangen, het zijn zorgzame mensen die er werken, echt mens-mensen. Ik ging naar de operatiekamer in de vaste overtuiging dat ze goed voor me zouden zorgen. Na de operatie heb ik nog een paar dagen in het ziekenhuis doorgebracht. Dat vond ik heel prettig, ik voelde me er veilig en in goede handen.”

Loopschoenen mee

En hoe is het nu, vier maanden later? “Het lijkt alsof mijn innerlijke en mijn lichamelijke mens nog niet helemaal op één lijn zijn”, zegt Brigitta eerlijk. “Maar ik ben inmiddels ruim 16 kilo afgevallen en dat wordt beslist nog meer. We eten thuis gezond en tegen visite zeg ik: ‘neem je loopschoenen mee.’ Dan wandelen we naar de Oude Maas en al pratend ben je ongemerkt zo een aantal kilometer verder. Na de operatie heb ik oefeningen gedaan bij een fysiotherapeut in de buurt en binnenkort ga ik trainen onder begeleiding van de fysiotherapeut van het Maasstad Ziekenhuis. Daar kijk ik echt naar uit. Nee, naar een restaurant gaan we niet meer, ik kan niet veel meer eten. Dat is het gevolg van de keuze die ik heb gemaakt, dat wist ik vooraf.”