Creativiteit past bij lerares Bark en zo ook bij haar dochter, die fanatiek aan houtbewerking doet. In haar tuin vond zij een prachtig stuk hout. “Toeval wilde dat er net een oude boom uit mijn tuin was gehaald en er lag een mooi stuk achtergebleven hout om te bewerken. De stekels op het hout prikten hard in mijn vel maar ik schonk er verder niet te veel aandacht aan. Een paar uur later schrok ik! Mijn wijsvinger was ineens vuurrood en helemaal dik. Met hevige pijn ben ik naar de huisartsenpost gegaan. Tot op de dag van vandaag ben ik blij met het grondig handelen van de huisarts. Hij verwees mij direct door naar het ziekenhuis. Als dit niet was gebeurd, had ik nu geen wijsvinger meer gehad.”

“Een infuus met antibiotica volgde en voor ik het wist was de eerste operatie een feit.” Wat was ik geschrokken dat een plekje op de wijsvinger me zoveel ellende kon bezorgen. “Chirurg Cleffken begeleidde mij uitstekend. Hij had de ontsteking opengesneden en vertelde mij dat ik panaritium, een peesschede ontsteking had opgelopen. Waarschijnlijk van de stekels van de boom. Een week lang ben ik opgenomen geweest in het ziekenhuis. Het is natuurlijk niet leuk om daar te zijn, maar ik werd goed verzorgd. De verpleegafdeling lag vol en de verpleegkundigen waren echt druk. Ondanks de hectiek op de afdeling, was er altijd tijd voor een praatje, gewoon oprechte aandacht, daar gaat het om.”

“Het herstel verliep niet voorspoedig. Mijn wijsvinger trok krom, een vreemd gezicht en ik bleef ook overal achter haken. Tot drie keer toe ben ik opnieuw geopereerd. Het bleek dat ik maar littekenweefsel aanmaakte wat het herstel in de weg stond. Hand- en polsexpert en plastisch chirurg Jaquet heeft uiteindelijk de laatste operatie uitgevoerd en al het littekenweefsel weggehaald en bovendien het gewricht los gemaakt. Kortom: mijn vinger weer recht gezet. En met succes! Tot op heden staat deze nog steeds goed. Ik vond het fantastisch om mee te kijken tijdens de operaties. Heel indrukwekkend.”

“Om mijn vinger weer goed te krijgen, is handtherapie enorm belangrijk. Handtherapeut Leendert Verplanke en andere handtherapeuten gaven mij diverse inzichten om mijn vinger beter te maken. Buigen, strekken, masseren tot duwen, alle oefeningen komen voorbij. Veel thuis oefenen, helpt ook. Ik ben enorm gedreven om te herstellen, en dat heeft mij geholpen om mijn vinger weer sterker te krijgen. Inmiddels ben ik – sinds de eerste operatie - ruim een jaar verder. Het getintel moet er nog uit, maar ik blijf oefenen”, vertelt ze gemotiveerd. “Het is ongelooflijk hoe zo’n klein wondje voor zoveel tegenslag heeft gezorgd maar gelukkig heb ik mijn vinger nog.”

Hanneke Bark heeft het lesgeven weer opgepakt en staat weer met veel plezier voor de klas. “De kinderen lachen vaak om mijn paarse spalk die goed past bij de naam van mijn klas namelijk ‘Pimpelpaars’, lacht ze.