Patiëntervaringen Dialysecentrum
Graag laten wij patiënten zelf vertellen hoe zij de behandeling, de specialisten en het ziekenhuis ervaren. Hieronder kunt u de verhalen lezen van patiënten die ervaring hebben met Dialyse.
Al meer dan 3,5 jaar bezoekt Dirk de Reus drie keer per week het dialysecentrum in het Maasstad Ziekenhuis om te dialyseren. Zijn eigen nieren werken onvoldoende waardoor het zuiveren van zijn bloed door een kunstnier noodzakelijk is om in leven te blijven. “Het is slopend”, begint hij zijn verhaal. “Na de dialyse ben ik erg moe en ga ik meestal nog even slapen. De ziekte heeft een grote impact op mijn leven, ik kan weinig.” Toch is Dirk optimistisch over het verloop van zijn herstel. “Ik gaat ervoor zoals ze dat in Rotterdam-Zuid zeggen”, lacht hij. Ik sta sinds deze week op de wachtlijst voor een niertransplantatie en daar kom je niet zomaar op. Ik heb contact gehad met de transplantatiedeskundige hier die me helpt met het voorbereidingstraject.” Het Maasstad Ziekenhuis werkt nauw samen met het Erasmus Medisch Centrum, waar de transplantatie wordt uitgevoerd. De voorlichting en voorbereiding vinden grotendeels in het Maasstad Ziekenhuis plaats.
Steun van nierfalenteam Maasstad Ziekenhuis
In 1992 kreeg Dirk diabetes mellitus. Hij zorgde in die periode niet goed voor zichzelf. Door de pijn en het verdriet van het verlies van zijn vrouw verwaarloosde hij zichzelf. Drank en drugs waren dagelijkse kost. Uiteindelijk ging zijn nierfunctie achteruit. Op het moment dat de functie van zijn nieren minder was dan 20 tot 25 procent, doorliep hij het nierfalentraject in het Maasstad Ziekenhuis. Daar werd Dirk ondersteund door een team van dokters, verpleegkundigen, maatschappelijk werkster en diëtiste. Hij kreeg ondersteuning bij de veranderingen die ontstonden door het nierfalen. Ook kreeg hij uitgebreide voorlichting over nierfunctie-vervangende behandelingen, zodat hij in samenspraak met zijn behandelend arts uiteindelijk een keuze kon maken.
Op de dialyseafdeling is de verzorging perfect.
In zijn situatie betekende dit dat hij startte met hemodialyse (bloeddialyse), waarbij hij drie keer per week dialyseert. De taxi rijdt hem vanaf zijn woning in Rotterdam-Zuid naar het dialysecentrum van het Maasstad Ziekenhuis. “Ik ben geboren en getogen in Rotterdam-Zuid en daar ga ik ook nooit meer weg. Dat is mijn plek, daar voel ik me thuis. Het Maasstad Ziekenhuis is om de hoek dus dat is lekker makkelijk. Door alle steun van de mensen in het ziekenhuis zag ik gestaag het licht”, vertelt hij. Wat ik op mijn hart heb dat zeg ik en dat kan hier ook. Er wordt goed naar mij geluisterd, iedereen op de afdeling kent mij goed en dat is prettig. Daarnaast heb ik veel steun aan mijn zussen en broer.”
“Op een gegeven moment kreeg ik de zin in het leven terug. Ik heb inmiddels vier mooie kleinkinderen die belangrijk voor mij zijn. Een goede reden om door te gaan.” Ruim 47 kilo lichter, is Dirk gemotiveerder dan ooit. In afwachting van een niertransplantatie zorgt hij lichamelijk optimaal voor zichzelf. “Ik drink geen druppel alcohol meer, neem mijn medicatie en een infectie aan mijn voet is verholpen. Mijn broer en zussen hadden graag donor willen zijn, maar konden dit niet vanwege serieuze gezondheidsklachten. Het wachten is nu op een nierdonor. Met mijn verhaal probeer ik lotgenoten te steunen. Geef niet op, ondanks dat het zwaar is”, besluit Dirk zijn verhaal.