Maagkanker

Risicofactoren zijn bijvoorbeeld:

• mensen die roken;
• mensen bij wie bepaalde typen maagpoliepen (adenomateuze poliepen) voorkomen;
• mensen bij wie een tijd geleden een deel van de maag is verwijderd;
• mensen met een bepaalde type ontsteking van het maagslijmvlies (chronische atrofische gastritis);
• mensen die besmet zijn met de bacterie Helicobacter pylori.

Bij ongeveer 1 tot 5% van de mensen die maagkanker krijgen, betreft het een erfelijke oorzaak.

Na verloop van tijd kunnen een of meerdere van de volgende symptomen ontstaan:

• Gewichtsverlies door verminderde eetlust en afkeer van bepaald voedsel. Vooral producten die sterk ruiken (bijv. koffie, gebraden vlees, bouillon, spruitjes, bloemkool, kruiden, specerijen) kunnen tegenzin opwekken.
• Een pijnlijk gevoel in de maagstreek, misselijkheid en een vol gevoel in de bovenbuik. Sommige mensen hebben ook meer dan anders last van het ‘opboeren’ van lucht. Ook ‘zuurbranden’ kan optreden. Er is dan sprake van een branderig, drukkend of krampachtig gevoel achter het borstbeen. Dit wordt veroorzaakt doordat maagzuur terugvloeit in de slokdarm.
• Bij een tumor in de buurt van de maagingang kunnen ‘passageklachten’ optreden. U kunt het gevoel hebben dat het eten niet wil zakken en blijft steken achter het borstbeen.
• Vermoeidheid en duizeligheid ten gevolge van bloedarmoede. De bloedarmoede ontstaat door bloedverlies in de maag. Het bloedverlies zelf hoeft u niet te merken. Wanneer u meer bloed verliest, kan dit uw ontlasting zwart kleuren. De bloedkleurstof wordt in de maag en darmen namelijk omgezet in een zwarte kleurstof. Zwarte ontlasting kan echter ook voorkomen als gevolg van bepaalde voedingssupplementen.

De genoemde symptomen hoeven niet te wijzen op maagkanker. Ze kunnen ook veroorzaakt worden door andere aandoeningen.

Wanneer de genoemde klachten langer dan drie weken aanhouden, is onderzoek door uw huisarts noodzakelijk.

Als de verdenking op maagkanker bestaat, wijst hij of zij u door naar het ziekenhuis. De volgende onderzoeken kunnen dan in het ziekenhuis plaatsvinden:

• Bloedonderzoek;
• Gastroscopie;
• X-thorax.

Na de diagnose maagkanker is vaak nader onderzoek nodig. Het doel daarvan is om vast te stellen hoe ver de tumor zich heeft uitgebreid en of er uitzaaiingen zijn. Aan de hand van deze gegevens wordt bepaald welke behandeling het meest geschikt is. Dit kunnen de volgende onderzoeken zijn:

• Echografie van de buik;
• CT-onderzoek;
• PET-onderzoek;
• Endo-echografie.

• Operatie;
• Chemotherapie;
• Radiotherapie;
• Chemoradiatie.

Vaak is een combinatie van deze behandelingen nodig.

Bij maagkanker is een operatie de meest voorkomende behandeling. Steeds vaker wordt vóór de operatie chemotherapie gegeven (neo-adjuvant). Doel daarvan is om eventuele zeer kleine uitzaaiingen te vernietigen en de tumor te verkleinen.